صف مرگ؛ اینجا از در و دیوار مرگ می‌بارد

آفتاب‌‌نیوز :

اینجا از در و دیوار مرگ می‌بارد؛ مثل آتش‌فشانی که فوران کرده و هر گدازه‌اش نصیب کسی می‌شود. حوالی صبح که خورشید هنوز درست‌و‌حسابی نمی‌تابد، جنازه‌ها پشت سر هم قطار شده‌اند. چادرهای سیاه و چشم‌های خون‌آلود همه، عزیزانشان را بدرقه می‌کنند. هرکدام گوشه‌ای نشسته‌اند و به مرگ می‌نگرند. نگريستن به مرگ شاید قبلا واهمه داشت، اما حالا همه شهر عزادارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

صدای زنی که ضجه می‌زند آن‌طرف‌تر پیداست، خاک بر سر و صورتش می‌ریزد و قصه سوزناک رفتن یارش را روایت می‌کند. مرگ دیگر برای پیرمردها نیست، جوانان ناکام انگشت‌شمار نیستند. اشک‌ها هم فقط برای جوانان نیست و طاقت دنیادیده‌ها هم از این مرگ‌و‌میر به سر آمده است. پیشانی اینجایی که ایستاده‌ایم، قرار بود مأمنی باشد برای همه آنهایی که روزگاری یارشان را بدرقه کرده‌اند، اما حالا اینجا پژواک مرگ گلو را می‌فشارد و غسال‌ها ساعت به ساعت نشده بیرون می‌زنند. هیچ‌کدامشان توان صحبت ندارند. بهشت رضوان مشهد حالا برزخی است برای داغداران کرونازده که باید قصه جدایی با یار و عزیزشان را کیلومترها دورتر از مشهد، دقیقا اینجایی که ما ایستاده‌ایم، روایت کنند. غسال‌ها می‌شویند و ساکنان بهشت رضوان مشهد نظاره‌گر مرگ هستند؛ مرگ پشت مرگ.

چه بی‌شمار کسانی که همین چند هفته قبل برای بدرقه عزیزی همین‌جا بوده‌اند و حالا دیگرانی آنها را بدرقه می‌کنند. با آنکه چندساعتی از حضورم در اینجا نگذشته، اما توانی برایم نمانده، این حجم از درد و رنج بی‌امان به روی سینه هر‌کسی سنگینی می‌کند. نزدیک دیوار غسالخانه که می‌شوم، سر‌و‌صدا امان می‌برد. زن و مرد به سر و صورت می‌زنند و جنازه‌ای که بیرون می‌آید، جنازه‌ای دیگر را داخل می‌کنند. مردی میانسال را پیدا می‌کنم، نزدیکش که می‌شوم خودش تا نگفته‌ام لب باز می‌کند و می‌گوید این شب‌ها درست نمی‌خوابم. سال‌هاست اینجا کار می‌کنم، اما این روزها زندگی روی دیگری دارد. چه جوان‌هایی که همین چند روز خاک نشدند. می‌گوید در این سال‌ها که اینجا بوده، هیچ‌گاه این حجم از جنازه روی دست غسالخانه نیفتاده بوده است. حجم کار آن‌قدر زیاد است که با اینکه قرار بود همه جنازه‌های کرونایی را اینجا تغسیل کنیم، اما حالا عده‌ای هم در بهشت رضا(ع) غسل داده می‌شوند. اینجا اصلا جانی برایمان نمانده. عددش از دستم در‌رفته، اما هیچ‌گاه در طول زندگی‌ام با این حجم از درد و اندوه مواجه نبوده‌ام.

صف مرگ

عده‌ای آن‌طرف‌تر در تدارک‌ هستند تا مدارک متوفی خود را کامل کنند. برای اینکه کارشان زودتر راه بیفتد، صف بسته‌اند. فکرش را می‌کردید؟ روزی برای مردن هم قرار باشد عزیزانمان در صف بایستند تا زودتر عزیزی را روانه خاک کنند. برخی می‌گویند چندین روز منتظرند تا شرایط برای دفن عزیزشان فراهم شود. یکی می‌گوید چند روز است جنازه را تحویل نمی‌دهند و می‌گویند نمی‌توانیم به این حجم از جنازه رسیدگی کنیم. حالا امروز نوبت ما شده است. قصه غریبی شده است حالا مردن. الان باید خیلی خوش‌اقبال باشی که زودتر از دیگران دفن شوی والا جنازه‌ات می‌ماند تا نوبتت شود.

قصه زندگی ما الان مرگ است

آن‌طرف‌تر را برای نماز میت آماده کرده‌اند، مردی روحانی نماز می‌خواند و عده‌ای هم پشت سرش اقتدا می‌کنند. تمام که می‌شود از حجم اندوهشان می‌شود فهمید که دل و دماغی برای هیچ‌کس باقی نمانده است. نزدیک روحانی می‌شوم و از او می‌پرسم روزی چند نوبت نماز میت می‌خوانید؟ می‌گوید حساب‌و‌کتابش از دستم دررفته آن‌قدر که دیگر رمقی برای من هم باقی نمانده است. می‌گوید شاید صد نماز میت هم خوانده باشم.

بین همه شلوغی‌ها سراغ کسی می‌روم که دارد روی خاک با ته‌کبریتی که از آخرین نخ سیگارش باقی مانده است، نقش می‌کشد. خودم را آماده می‌کنم که شاید جوابم را ندهد. صدایش می‌زنم، آقا اجازه هست؟ توانی ندارد اما می‌گوید بفرما. می‌گویم شما هم اینجا برای دفن عزیزی آمده‌اید؟ تا می‌خواهد شروع کند، اشک از گوشه چشمش سرازیر می‌شود، می‌گوید این سومین عزیزی است که در این دو هفته از دست داده‌ام، پدرم اولی بود، برادرم دومی و سومی هم برادرزاده‌ام. قصه زندگی ما الان مرگ است. می‌فهمی؟ اصلا کسی درک می‌کند که این حجم از مرگ چقدر ما را زمین‌گیر کرده است؟ دارم فکر می‌کنم کی سر‌و‌کار من به اینجا می‌افتد؟ همین‌طور آهسته می‌گوید تو را به خدا شما به گوش همه برسانید که مردن بیخ گوش همه ماست؛ همه مایی که امروز نفس می‌کشیم. می‌گوید واکسن بزنیم و رعایت کنیم، خانواده ما رعایت نکردند. ما داغداریم. شما نمی‌دانید ما چه کشیدیم، هیچ‌کس نمی‌داند، این روزها ما عزا پشت عزا داشته‌ایم.

اینجا از در و دیوار مرگ می‌بارد

آفتاب به نیمه روز رسیده و بی‌امان خورشید می‌تابد. خودم را به بهشت رضا(ع) می‌رسانم. بهشتی که حالا شلوغ‌تر از قبل شده و رنگ عزا بیش از پیش اینجا نمایان است. نزدیک قطعه متوفیان کرونایی که می‌شوم، شلوغی بیش از حد است. از هر گوشه‌ای صدای شیون و ناله‌ای بلند است. یکی قرآن می‌خواند و دیگری بر سر و صورت می‌زند. کنار هر قبری جمعیتی ایستاده و همه گریان و پریشان. نظاره‌گر تابوتی می‌شوم که از سردخانه برای رسیدن به خاک رهسپار شده است. قرار است درون یک گاری از بین جمعیتی سیاه‌پوش عبور کند. همین‌طور که جنازه عبور می‌کند، اشک‌ها سرازیر می‌شود. اینجا فرقی ندارد که دیگر عزیز تو باشد یا عزیز دیگری. هرکس اینجا باشد، نالان است، گریه می‌کند و آه می‌کشد. همین‌طور که گاری رد می‌شود، یکی غش می‌کند. روی صورتش آب می‌ریزند بلکه گرد‌و‌غبار این برزخ را دور کند. همه نگاه می‌کنند که ببینند این جنازه متعلق به کیست؟ نامش را جست‌وجو می‌کنند. همین‌طور که نگاهم به این جنازه است، جنازه دیگری را از مسیری دیگر می‌برند. بوی کافور فضای اینجا را عوض کرده است. سعی می‌کنم خودم را نزدیک سالن تطهیر کنم، دل و جرئت می‌خواهد اینجا بایستی. 15 نفری می‌شوند که در اتاق‌های مختلف مشغول‌اند، جنازه‌ها را پلاستیک‌پیچ‌شده به داخل می‌فرستند. نام و نشانی‌شان را روی آنها حک کرده‌اند که اشتباهی نشود. یکی اسم میت را می‌خواند و دیگری هم بلند صدایش می‌زند. خانواده‌هایشان لرزان خودشان را می‌رسانند. می‌گویند این عزیز ماست. مادرم کجاست؟ پدرم کجاست؟ فرزندم کجاست؟ آه از این همه رنج.

جنگ‌زده مثل روزهای جنگ

آمبولانس‌ها صف بسته‌اند و جنازه پشت جنازه را خالی می‌کنند. آن‌قدر حجم جنازه زیاد است که ون‌های تاکسی مشهدی هم دست به کار شده‌اند. دیگر آمبولانس‌ها جواب‌گو نیستند. دیگر تابوتی نیست که جنازه‌ای در آن نباشد. صدای شیون از هر گوشه اینجا به گوش می‌رسد؛ گویی مرگ بیش از همه این روزها جان می‌گیرد. همراه‌شدن با کسانی که جنازه‌هایشان را تحویل می‌گیرند، غم‌بار است. مادری که داغدار فرزندش شده یا فرزندی که داغدار مادرش است. همه اینجا اشک می‌ریزند. زیر تابوت را گرفته‌اند و اشهد رفتن عزیزشان را می‌خوانند. پدرش قدش خمیده و نزدیکانشان همه بی‌تاب‌اند. نزدیک جمعیتی می‌شوم و یکی از بستگانش را شناسایی می‌کنم. می‌خواهم برایم گوشه‌ای از رفتن عزیزشان را روایت کند. می‌گوید چندروزی در خانه مانده بود به هوای اینکه این بیماری را رد می‌کند. ناگهان اوضاع برایش سخت می‌شود و به همین دلیل راهی بیمارستان می‌شود. آنجا پزشکان می‌گویند بیش از 80 درصد ریه‌اش درگیر شده و باید خدا‌خدا کنیم که زنده بماند. می‌گوید خانواده‌اش وسع مالی چندانی نداشتند. به هرکسی که می‌شد رو زدند تا پولی جمع کنند و داروهایی که در بازار خدا‌تومان قیمت دارد، تهیه کنند. می‌گفت من هم همراهی‌شان کردم. بازار دارو خیلی وحشتناک است، صف‌های طولانی و داروهایی که پیدا نمی‌شوند. تا می‌خواستیم دست بجنبانیم و نجاتش دهیم، نفس آخرش را کشیده بود. عمرش به دنیا نبود. خیلی سخت است، پدرش هنوز شرمگین است که زنده مانده و داغ فرزندش را دیده است.

نیروهای غسالخانه بریده‌اند، هرکسی که دستش می‌رسد گوشه‌ای از کار را می‌گیرد. دیگر کسی توان ندارد. نایی نمانده است. می‌گویند آمار کشته‌های کرونایی مشهد روزانه بالای صد نفر است؛ این آماری است که مسئولان می‌گویند. می‌گویند حساب سر‌انگشتی ما حداقل دو، سه برابر است. هنگام خروج از آرامستان جمعیت بیشتر از قبل است. انگار این مرگ پایانی ندارد، این درد راهی ندارد.

روزانه ۷۵۰ بیمار مبتلا به کرونا در بیمارستان‌های‌ خراسان رضوی بستری می‌شوند

دبیر کارگروه مراقبت و درمان دانشگاه علوم پزشکی مشهد با تأکید بر اینکه روند مبتلایان به کرونا در مشهد و خراسان رضوی همچنان افزایشی و پیشرونده است، می‌گوید: در روزهای اخیر روزانه بیش از ۷۵۰ بیمار جدید مبتلا به کرونا به تعداد بیماران بستری در بیمارستان‌های‌ خراسان رضوی افزوده می‌شود.

علی‌اصغر انجیدنی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به آخرین آمار بستری بیماران کرونایی در بیمارستان‌های استان اظهار کرد: روند بستری‌های مبتلایان به کرونا در مشهد و خراسان رضوی همچنان افزایشی و پیشرونده است. در روزهای اخیر روزانه بیش از ۷۵۰ بیمار جدید مبتلا به کرونا به تعداد بیماران بستری در بیمارستان‌های‌های خراسان رضوی افزوده می‌شود. ۶۰۰ نفر از این تعداد متعلق به بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد است. او ادامه داد: در‌حال‌حاضر بیش از سه‌هزارو ۳۶۰ بیمار مبتلا به کرونا در بیمارستان‌های خراسان رضوی بستری هستند. همچنین تعداد بستری‌ها در بخش‌ مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های استان به ۵۴۴ نفر رسیده است. اعضای نظام پزشکی مشهد نیز در دیدار با استاندار تأکید کردند تعطیلی حرم مطهر رضوی ضروری است و باید سهمیه واکسن و داروی مشهد سه‌ برابر شود.

منبع: روزنامه شرق

منبع: آفتاب

کلیدواژه: مشهد ویروس کرونا مبتلا به کرونا خراسان رضوی جنازه ها همین طور گوشه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۷۶۶۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اینجا «ایالات متحده اسرائیل» است!

خبرگزاری مهر، گروه مجله _ فاطمه برزویی: «ایالات متحده اسرائیل» عبارتی است که این روزها در فضای مجازی توسط شهروندان آمریکایی استفاده می‌شود؛ شهروندانی که می‌خواهند به اعمال قدرت و نفوذ اسرائیل در مناسبات سیاسی، اقتصادی و ایالات متحده آمریکا کنایه بزنند. لابی اسرائیل در آمریکا به جایی رسیده که مجلس نمایندگان آمریکا روز چهارشنبه (۱۲ اردیبهشت) با پیش نویس قانونی موافقت کردند که بنا بر آن، تعریف «یهودی ستیزی» تغییر خواهد کرد و در دستور کار وزارت آموزش، مقامات و دستگاه‌های مجری قانون و همچنین قوانین مبارزه با تبعیض نژادی قرار می‌گیرد.

نکته اساسی این قانون آن است که باعث می‌شود انتقاد از رژیم صهیونیستی دلیل کافی برای «یهودستیز» شناخته شدن فرد یا گروه باشد، در حالی که بسیاری از مردم دنیا و به ویژه پیروان دین یهود تاکید دارند که صهیونیست‌ها، فرقه‌ای سیاسی هستند که جزو پیروان این دین به شمار نمی‌روند. هر چند منتقدین و برخی از نمایندگان و سناتورهای آمریکایی با این قانون مخالف هستند و آن را نوعی گمراهی در نژادپرستی می‌دانند. اما با این وجود به نظر می‌رسد دولت آمریکا به شدت به دنبال تصویب کامل این قانون است.

اگر این قانون اجرایی شود احتمالاً رهبران جنبش دانشجویی در دانشگاه‌های آمریکا به اتهام یهود ستیزی تحت پیگرد قرار می‌گیرند و ممکن است این آغازی برای مقابله با هر گونه جنبش دانشجویی همبستگی با فلسطین در آینده باشد. این در صورتی است که بر اساس اعلام سی‌ان‌ان در این ۱۵ روز ۱۷۰۰ دانشجوی آمریکایی بازداشت شده‌اند.

اینجا ایالات متحده اسرائیل است

اعمال قدرت و سیاست اسرائیل در آمریکا باعث دهن کجی کاربران مجازی شده و آنها شروع به تمسخر دولت خود در شبکه‌های مجازی کرده‌اند تا جایی که در چند روز اخیر هشتگ «ایالات متحده اسرائیل» در فضای مجازی پربازدید شده است؛ هشتگی که به حمایت بی‌اندازه ایالات متحده از اسرائیل کنایه می‌زند. کاربران از این طریق به نفوذ و لابی صهیونیست‌ها در کشور خود اعتراض کرده و به نوعی می‌گویند آمریکا توسط اسرائیل اشغال شده است.

یک کاربر با انتشار فیلمی از خود در شبکه مجازی «تیک تاک» باعث شکل‌گیری موج گسترده‌تری از این هشتگ شد. او در این ویدئو شروع به شمردن خدماتی که آمریکا به اسرائیل می‌دهد می‌دهد می‌کند و می‌گوید: «به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید. ما بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار از زمان جنگ جهانی دوم به اسرائیل داده‌ایم؛ به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید. ما به آیپک (کمیته روابط عمومی آمریکا-اسرائیل) اجازه دادیم تصمیم بگیرد که چه کسی و چه نوع فردی را می‌تواند در قدرت سیاسی کشور ما نگه دارد. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید، جایی که وقتی اسرائیل غیرنظامیان فلسطینی را قتل عام و هدف قرار می‌دهد، ما می‌گوئیم که آنها حق دارند از خود دفاع کنند. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید، جایی که ما به قوانین و قطعنامه‌هایی رأی خواهیم داد که می‌گویند مخالفت با اسرائیل ضدیهودی است. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید؛ ۳۷ ایالت ما قوانین ضد BDS (قوانینی با هدف تحریم رژیم صهیونیستی) را تصویب کرده‌اند یعنی کسانی که می‌خواهند به دولت اسرائیل اعتراض یا بایکوت کنند را مجازات می‌کند. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید، جایی که سیاستمداران و شرکت‌های خبری ما برای پر نگه داشتن جیب خود چشم بر قتل عام می‌بندند. به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید؛ آیندگان ما را به خاطر نقش ما در نسل کشی و محو مردم فلسطین سرزنش خواهد کرد.»

کاربر دیگری قدرت نفوذ اسرائیل بر آمریکا را یک «تهدید بزرگ» برای مردم این کشور می‌شمارد و می‌نویسد: «شرم آور است. به نظر می‌رسد که اسرائیل کنترل بسیاری از جهان از جمله آمریکا را در دست دارد. این یک تهدید واقعی برای مردم ایالات متحده است.»

«جک» به این موضوع اشاره می‌کند که دیگر انتقاد از اسرائیل هم در آمریکا غیرقانونی است و می‌نویسد: «لابی اسرائیل به تازگی قانونی را تصویب کرده است که انتقاد از اسرائیل را غیرقانونی می‌داند. اعتراض به اسرائیل را غیرقانونی اعلام کردند، تحریم اسرائیل را غیرقانونی اعلام کردند. ما در ایالات متحده اسرائیل هستیم!»

یک فعال شبکه اجتماعی نیز از دستگیری به دلیل اعتراض به اسرائیل در خاک آمریکا نوشت: «به ایالات متحده اسرائیل خوش آمدید. به خاطر اعتراض به اسرائیل دستگیر خواهید شد! شما نمی‌توانید اسرائیل را تحریم کنید. سیاستمداران آمریکایی در شرف تصویب قانون آگاهی ضد یهودی هستند تا یهودی‌ستیزی را به عنوان انتقاد از اسرائیل باز تعریف کنند.»

یک کاربر دیگر با انتشار فیلمی از رئیس‌جمهور فعلی آمریکا که می‌گوید اینجا سرزمین «آزادی بیان» است گفت: «با سرزمین آزادگان ایالات متحده اسرائیل آشنا شوید! جایی که دموکراسی و آزادی بیان با ریاکاری و استانداردهای دوگانه روبرو می‌شوند.»

یک فعال اجتماعی دیگر از خشونت اعمال شده به اساتید دانشگاه توسط نیرو امنیتی می‌گوید: ««ایالات متحده اسرائیل» آمریکا با خشونت یک استاد دانشگاه را در حالی که از معترضان فلسطینی محافظت می‌کند دستگیر کرد. در جریان تظاهرات فلسطین در غزه زنی فریاد میزند من یک پروفسور هستم در حالی که پلیس ایالات متحده به او دستبند می‌زند.»

کاربری دیگری هم بدون هیچ گونه تعارفی می‌نویسد: «شاید بتوانید نام کشورها را به ایالات متحده اسرائیل تغییر دهید!»

کاربری با انتشار چند فیلم از برخورد نیروی امنیتی در طول این دو هفته نوشت: «نحوه برخورد، مقامات رسانه‌ها و پلیس آمریکا با اعتراضات دانشگاهی این اطمینان را می‌دهد که ایالات متحده در واقع ایالات متحده اسرائیل است. صهیونیست‌ها تمام کشور را تصرف کردند ذهنیت غیرانسانی در حال انتشار است.»

یکی دیگر از کاربران با کنایه به دستگیری صدها نفر توسط پلیس آمریکا مدعی دموکراسی گفت: «گسترش اردوگاه‌های حامی فلسطین که منجر به دستگیری صدها نفر شد. ایالات متحده اسرائیل ایالات متحده گارد ملی را برای دانشجویان معترض اعزام می‌کند. آیا این دموکراسی است؟»

آمریکا کشوری است که قبل از شروع عملیات «طوفان الاقصی» نیز از رژیم صهیونیستی بارها حمایت کرده و بعد از ۱۵ اکتبر شدت آن بیشتر شده است. اگر تا قبل از آن این حمایت بیشتر به شکل غیررسمی مانند مشارکت گسترده یهودیان در انتخابات و حضور یهودیان در پست‌های حساس آمریکا بود بعد از طوفان الاقصی بیشتر جنبه رسمی پیدا کرده است. برای مثال قدرت سازمان‌ها و گروه‌های سازمان‌یافتهٔ یهودی و صهیونیستی که در تصمیم‌گیری‌های مجلس قانون‌گذاری آمریکا و دستگاه حاکمه آمریکا، به طور مستقیم، اعمال فشار می‌کنند بیشتر شده است.

کشور بلژیک کنایه سنگینی به آمریکا برای جرأت نداشتن مقابل رژیم صهیونیستی زد و گفت: «ایران را تروریست می‌خوانید اما آیا می‌توانید اسرائیل را که ۱۵ هزار کودک را به قتل رسانده تحریم کرده و تروریست بخوانید؟»

محال است تن به ذلت بدهیم

«هیهات من الذله» صدایی که شاید انتظار داشته باشید از کشورهای اسلامی به گوش‌تان برسد اما این روزها گوشه و کنار کشوری به اسم ایالات متحده آمریکا پر کرده و از قلب دانشگاه‌های نیویورک و لس آنجلس به گوش می‌رسد. شماری از دانشجویان آمریکایی در جنبش پر سر و صدای خود برای حمایت از فلسطین، این جمله معروف از امام حسین (ع) در روز عاشورا را فریاد می‌زنند؛ یعنی «محال است تَن به ذلّت دهیم». همان دانشجویانی که شاید در میانشان مسلمان، مسیحی، یهودی یا حتی آتئیست دیده شود، همان‌ها که از هر رنگ پوست و نژادی میان‌شان دیده می‌شود اما اکنون مسئله فلسطین و انسانیت برای‌شان حرف اول را می‌زند و با هر دین و مذهبی که باشند، سکوت مقابل ظلم را شایسته خود نمی‌دانند.

همان‌هایی که از خشم مقامات ابایی ندارند، کتک می‌خورند، بازداشت می‌شوند یا حتی از دانشگاه محروم، اما باز هم در مسیر دفاع از انسانیت، کوتاه نمی‌آیند.

دانشجویان آمریکایی در جنبش خود کار می‌کنند که اسرائیل کیلومترها دورتر از آنها می‌ترسد و تهدیدشان می‌کند. اکانت وابسته به موساد در توئیتر خود نوشت: «تکنولوژی شناسایی صورت می‌تواند تشخیص دهد که آیا در تجمّعات طرفدار فلسطین در دانشگاه‌ها شرکت کرده‌اید یا نه. موقعیت‌های شغلی و مدارک تحصیلی‌تان بی‌ارزش خواهند بود و موقعیت‌های استخدامی‌تان هم محدود خواهد شد.» آنچه این جنبش رقم زده باعث شده رسانه‌های دنیا و شبکه‌های اجتماعی مدعی‌ترین کشور در زمینه آزادی بیان را زیر سوال ببرند و ایالات متحده چیزی جز یک طبل تو خالی ندانند.

بیداری دانشجویان از دو هفته گذشته به طور جدی شروع می‌شود. زمانی که گروهی از دانشجویان حامی فلسطین در دانشگاه کلمبیا چادر می‌زنند و با سرکوب شدید نیروهای امنیتی مواجهه می‌شوند؛ گروه دیگری هم در دفاع از این جنبش و برای حمایت از غزه برخاستند؛ از دانشجویان معمولی تا پروفسورها و کادر دانشگاه.

قدرت جنبش دانشجویی را دست کم نگیرید

ماهیت جنبش دانشجویی همین است. ایده‌ها و فعالیت‌های گروهی که در اعتراض‌های اجتماعی دخالت می‌کنند و سرنوشت گروهی از جامعه را رقم می‌زنند یا در آن تغییر ایجاد می‌کنند. تاریخ جنبش‌های دانشجویی به بلندای سابقه تأسیس دانشگاه‌هاست و کسی از مبدا آن خبر ندارد. اما اگر بخواهیم به یکی از اولین‌هایش رجوع کنیم می‌توانیم تحصن «گرینزبورو» در آمریکا را مثال بزنیم.

روز اول فوریه ۱۹۶۰ چهار دانشجوی سیاه‌پوست آمریکایی در اعتراض به سیاست تفکیک نژادی در اماکن عمومی، وارد سالن غذاخوری یکی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای «وولورث» در شهر «گرینزبورو» ایالت کارولینای شمالی شده و یک قهوه سفارش دادند که اما وقتی از پذیرش سفارش آنها خودداری شد، این ۴ دانشجو تحصن خود را شروع کردند.

سه روز بعد، ۳۰۰ نفر دیگر به جمع آنها اضافه شدند و بعد از چند ماه، این تحصن‌ها به بیش از ۵۰ شهر گسترش یافت و مورد توجه گسترده رسانه‌ها و روزنامه‌ها قرار گرفت. تجربه تحصن دانشجویی ۴ نفره که ۶۴ سال پیش رقم خورد حالا در سال ۲۰۲۴ به واسطه تحصن دانشجویان آمریکایی بار دیگر قدرت این جنبش‌های دانشگاهی را به رخ همه کشیده است تا جایی که خروش دانشجویان آمریکایی پس از کلمبیا و چند ایالت دیگر، نه تنها در خود این کشور شیوع پیدا کرد بلکه سایر کشورها را نیز در بر گرفت و همچنان نیز ادامه دارد.

کد خبر 6096896